Τα Σάββατα και οι Κυριακές...

Η δουλειά δεν τελειώνει όταν κλείνει η πόρτα το βράδυ της Παρασκευής. Τα Σάββατα και οι Κυριακές έχουν πάντα τον ίδιο γνώριμο παλμό. Τα τηλέφωνα χτυπούν, και πίσω από κάθε χτύπο υπάρχει μια παιδική φωνή που ζητά στήριξη.

«Κυρία, εχτύπησα».

«Κυρία, ήρτεν ένας κι έδωκε μου την με τους ττάππους πας το γόνατο. Να βάλω πάγο;»

«Ελένη, χτύπησε στο κεφάλι. Ζαλίζετε; Να πάμε Πρώτες Βοήθειες;»

Και κάπου ανάμεσα στη πίεση και στα αγχωμένα τηλέφωνα, θυμάμαι πόσο σημαντικό είναι αυτό που χτίζουμε με τους ποδοσφαιριστές που φροντίζουμε στο ΑΑΑ Κίνηση & Παιδί. Τα δικά μας παιδιά.

1. Τα δικά μας παιδιά ξέρουν ότι δεν είναι μόνα.

2. Τα δικά μας παιδιά ξέρουν ότι έχουν πρόσβαση, οποιαδήποτε ώρα, σε μια φωνή που θα τα στηρίξει.

3. Τα δικά μας παιδιά ξέρουν ότι η άμεση αντιμετώπιση ενός τραυματισμού τους γλιτώνει χρόνο και άγχος.

4. Τα δικά μας παιδιά ξέρουν να εξηγούν τι έγινε, πώς ένιωσαν, τι πόνεσε και γιατί.

5. Τα δικά μας παιδιά ξέρουν να παίρνουν πρωτοβουλία.

6. Τα δικά μας παιδιά ξέρουν να ζητούν βοήθεια.

7. Τα δικά μας παιδιά ξέρουν να δρουν.

Και εγώ, βλέποντας σας να μεγαλώνετε, να αναγνωρίζετε, να προστατεύεστε, να σκέφτεστε καθαρά και να ανοίγετε τα φτερά σας προς τα όνειρα σας, νιώθω μόνο βαθιά περηφάνια.

Είμαι περήφανη που το χτίσαμε αυτό μαζί.